خطبه چهل و یک

از خطبه ‏هاى آن حضرت علیه السّلام است (که در آن وفاء را ستوده و حیله را مذمّت فرموده(: 
وفاء قرین راستى است و من سپرى نگاه‏ دارنده تر از وفاى بعهد (براى جلوگیرى از عذاب الهىّ) سراغ ندارم و کسیکه بداند بازگشتش (در قیامت) چگونه است (و بچه نحوى از او حساب می کشند، هرگز) مکر نمی کند، ما در زمانى واقع شده‏ایم که بیشتر مردم آن، مکر را زیرکى پندارند و نادانان ایشان را زیرک خوانند، چه سودى مى ‏برند این مکر کنندگان خدا ایشان را بکشد تا مردم از شرّشان آسوده گردند و یا اینکه خدا آنان را از رحمت خود دور فرماید شخص زیرک و کاردان راه حیله و چاره هر کار را میداند و سبب اینکه حیله بکار نمى ‏برد آنست که امر و نهى خدا او را مانع می شود و با اینکه حیله را دیده و دانسته و توانائى بکار بردن آنرا دارد ترک می کند و کسیکه در دین از هیچ گناهى باک ندارد (مانند معاویه و عمرو ابن عاص) فرصت را از دست نداده در هر کارى بمکر و حیله دست اندازد (مقصود حضرت آنست که اگر ترس از خدا نبود براى بکار بردن حیله و مکر، من از همه زبر دست‏تر بودم).